miniimay_ fiction `

“ เมื่อไหร่ผมจะได้เงิน เอางี้ดีกว่า ”           “ จนกว่าจะได้งาน แล้วนายก็หายโกรธพี่ ”           “…”           “ ยังไงดีล่ะมินฮยอน ” รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นที่ใบหน้าสวย แจฮวานที่เขาคิดว่าตนนั้นถือไพ่เหนือกว่าเจ้าเด็กนั่นแน่นอนนั่งเท้าคางบนโต๊ะทำงาน สายตาเจ้าเล่ห์ถูกส่งผ่านกล้องยิ่งทำให้มินฮยอนนั้นเริ่มเกิดอารมณ์อะไรบางอย่างขึ้นมา           เพราะว่าเวลาเสือเผลอ มันมักจะเข้าใจว่าตัวเองเป็นใหญ่ที่สุด แต่สุดท้ายก็พลาดลืมระวังตัวเสมอ โดยเฉพาะเสือตัวน้อยๆ ที่ชื่อคิมแจฮวาน :)           “ ได้ครับ.. ผมจะหายโกรธแล้วรีบไปถ่ายงานให้พี่ ”           “ นี่สิ.. เด็กดี ”           “ แต่พี่ต้องทำอะไรบางอย่างให้ผมก่อน ” กลายเป็นคนตัวเล็กที่ยิ้มกริ่มเมื่อครู่เริ่มเสียอาการเมื่อเข...

มือเรียวอีกข้างที่ไม่ได้ถือสายวัดค่อยๆ ลูบไล้ลงที่ไหล่กว้างที่เขาเคยซบมาตลอดหลายปีก่อนจะไล่นิ้วสวยไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวทีละเม็ดเผยให้เห็นแผ่นอกเกร่งของเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาปลดมันออกไปจนเสื้อตัวบนนั้นลงไปกองอยู่ที่พื้น แขนเรียวอ้อมสายวัดไปด้านหลังของมินฮยอนก่อนจะวกมันกลับมาด้านหน้า ร่างสูงที่ได้แต่ยืนทื่ออยู่แบบนั้นรับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมของแชมพูจากหัวทุยๆ ของแจฮวาน ยิ่งปลุกเร้าส่วนล่างให้ตื่นขึ้น แต่แม้ยังไงก็ตาม เขาเองก็ไม่อยากทำแบบนั้นกับคนที่ปัจจุบันไม่ใช่ของเขาแล้ว           ถ้ายังอดทนได้นะ..         “ แชมพูกลิ่นเดิมเลยนะ ”           “ จำได้หรอ ” ยิ้มร้ายๆ ของคนตัวเล็กนั้นแม้จะดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่แต่มินฮยอนกลับมองว่ามันยั่วยวนเอามากๆ เขาเริ่มรู้สึกถึงการควบคุมที่ยากขึ้นเมื่อแจฮวานจะเริ่มวัดที่รอบเอวของเขา แต่มันกลับกลายเป็นนิ้วเรียวสวยถูกนำเข้าปากของร่างเล็กจนเฉอะแฉะก่อนที่นิ้วเล็กๆ นั่นจะค่อยๆไล่ปลายนิ้วหยอกล้อกับกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เรียงกันส...