miniimay_ fiction `

. . . . . . . . . . . . ระเบียงห้องเคมีที่คุ้นเคย ภายในมีเพียงตู้ไม้เก่าๆที่บรรจุหลอดแก้ว ภาชนะทดลองต่างๆและตู้เก็บสารเคมีที่ต้องระมัดระวังในการแตะต้องมันเอาเสียมากๆ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมินฮยอนถึงชอบคลุกตัวในห้องนี้เป็นนักเป็นหนา         แม้กระทั่งตอนไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าด้วยก็เถอะ เสียงฝีเท้าที่คุ้นชิน ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตา ขายาวเรียวก้าวเข้ามาในห้องที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ         แจฮวานที่รอมินฮยอนมาให้ความอบอุ่น “ เริ่มตรงไหนดีล่ะครับนักเรียน ” “ ไม่ชอบให้เรียกแบบนี้อ่ะ ” คนตัวเล็กหน้ามุ่ยก่อนจะค่อยๆเดินจากระเบียงกลับมาที่ภายในห้องเคมี “ ตอบไม่ตรงคำถามนะครับ ” ขายาวค่อยๆก้าวไปที่คนตัวเล็กก่อนจะค่อยๆกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบาง ลิ้นร้อนดูดดุนเล่นกับทุกสิ่งเก็บเกี่ยวความหวานในปากของร่างเล็กทุกซอกทุกมุม มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนสีขาวที่ขัดขวางความสนุกของคนทั้งสองแล้วเขวี้ยงมันออกไป มือบางของแจฮวานที่รู้หน้าที่ค่อยๆปลดกซิปกางเกงของคุณครูตรงหน้าที่ตอนนี้ไม่ได้ทำหน้าที่ครูอีกต่อไป ...

แนะนำให้อ่านเนื้อเรื่องก่อนหน้ามาจากเด็กดีก่อนนะคะ♥ “ ข้อนี้ทำยังไงอ่ะ ” สุดท้ายแล้วแจฮวานก็ยอมลงมานั่งที่ท่าตามปกติ         เพียงแต่มีมือหนาของมินฮยอนวางที่เอวคอดนั้นเพื่อเป็นหลักประกันไว้เท่านั้นเอง “ ไหนครับ ให้พี่ดูหน่อย ” มินฮยอนค่อยๆหยิบชีทแบบฝึกหัดขึ้นมาดูเพื่อวิเคราะห์โจทย์ที่แจฮวานบอกเขาว่าไม่เข้าใจ         ขณะเดียวกันมือเล็กก็ซนไปเรื่อยจนปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของมินฮยอนไปเกือบหมด        มินฮยอนที่ครั้งนี้มาพร้อมกับแว่นกลมๆเหมือนจะไม่มีพิษภัย แต่เมื่ออยู่บนเตียงกลับร้อนแรงเหมือนหมาป่าที่ได้รับแสงจันทร์พร้อมจะกลายร่าง        แค่คิด แจฮวานก็แทบรอไม่ได้แล้ว เมื่อแก้โจทย์ปัญหาทุกข้อเสร็จก็ถึงเวลาที่เด็กสาวรอคอย แต่มินฮยอนกลับบอกกับเธอว่าขอไปต้มนมอุ่นๆมาดื่มก่อน เด็กน้อยจึงรีบเข้าไปรอที่ห้องนอนของตน         เพื่อเป็นเหยื่อของคุณหมาป่าในคราบสุนัขใจดี เมื่อมินฮยอนเปิดประตูห้องมาพร...